Na 2 ½ week Mancora was het eindelijk zover: de Galapagos eilanden. Vanuit Mancora zijn wij met de nachtbus richting Guayaquil in Ecuador gegaan om vanuit daar richting de Galapagos te vliegen. De afgelopen weken hebben wij veel mensen gesproken die er al waren geweest en iedereen was er lyrisch over, geen enkel slecht woord gehoord. De verwachtingen waren dus hoog en werden evengoed overtroffen door al het natuurgeweld. Reden voor een uitgebreid verslag.

Dag 1: Onze eerste dag was meteen geweldig. 's Ochtends op tijd opgestaan om naar het vliegveld te vertrekken want ondanks dat het een binnenlandse vlucht is ben je al snel een uur kwijt voordat je bent ingecheckt. Je moet een bezoekerskaart kopen en je tassen worden gecontroleerd op bepaalde etenswaren. Daarna volgt het gewone riedeltje van inchecken, douane en wachten. De vlucht duurt ongeveer 2 uur, dat is weer eens wat anders dan 12 uur in de bus, en voor je het weet sta je op eiland Baltra. Hier weer door de douane en daarna de entree voor het nationale park betalen. Met een rib minder stapten wij op de bus om richting onze boot te vertrekken. Na 1 ½ uur met de bus, veerpont naar Isla Santa Cruz en bus kwamen we eindelijk aan in de haven van Puerto Ayora waar onze boot op ons lag te wachten. De boot waar wij 8 dagen / 7 nachten mee rond zouden varen is zo'n beetje de kleinste waarmee je een cruise kunt maken rond de Galapagos eilanden. Aan boord aangekomen konden we direct aanschuiven voor de lunch waarna we weer richting de wal vertrokken om op zoek te gaan naar reuze schildpadden in het El Chato Tortoise Reserve. Eerst nog even de schoenen inruilen voor mooie zwarte laarzen en toen op jacht! In en rond het park leven zo'n 3500 reuze schildpadden en we hebben er dan ook veel gezien. Wat zijn die beesten GROOT!!!!!! We hadden eerder op Hawaï als eens grote schildpadden gezien maar in vergelijking met deze monsters waren dat echt guppies. Na een wandeling van een uurtje of twee vertrokken we richting een lava tube, een soort tunnel welke gevormd is door een lavastroom. Deze was ongeveer een kilometer lang en de wandeling nam ongeveer een kwartier in beslag. Na de wandeling was het tijd voor koffie en mochten we onze modieuze stappers weer inleveren. Bij aankomst op de boot stond het eten al klaar en kregen we te horen dat we ´s nachts zouden gaan varen naar onze volgende bestemming. We hebben de avond doorgebracht in de haven onder het genot van een biertje en verhalen van de overige passagiers. Deze waren al een paar dagen aan boord en allemaal zeeziek geweest. Wij hadden dus geen idee wat ons stond te wachten. De anderen doken met valium het bed in, wij zagen dit niet zo zitten en besloten het drugsvrij te proberen

Dag 2: Nadat wij lekker hadden geslapen (wij waren overigens de enige die geen last bleken te hebben van het geluid van de motor of zeeziekte) kwamen we de volgende ochtend vroeg aan bij Rabida. Wij vonden het slapen tijdens het varen eigenlijk heel rustgevend, lekker schommelen. Na het ontbijt zijn we aan land gegaan voor een wandeling van een uurtje of twee. Op en rond het eiland zijn enorm veel zeeleeuwen en vogels. Onze gids blijkt enorm veel kennis te hebben (aan zijn buik te zien zat dit in zijn buik opgeslagen) en om ervoor te zorgen dat hij vooral niet te hard hoeft te lopen laat hij dat maar al te graag blijken. Na 2 uur en een paar lamme oren is het tijd om te gaan snorkelen. Het snorkelen rond de Galapagos eilanden is GEWELDIG!!!! Tijdens onze eerste snorkel sessie waren wij continue omringd door prachtige vissen, zeeleeuwen die willen spelen en af en toe kwam er ook even een klein haaitje buurten. Het water is overigens niet erg warm en ondanks een wetsuit (shorty) hadden we het na een uurtje blauwbekken wel gezien. Na de lunch zijn we richting Isla Santiago vertrokken voor een bezoek aan Puerto Egas en om te gaan snorkelen in James Bay. Op het eiland bevinden zich 2500 reuzeschildpadden rond de top van de vulkaan maar daar mag je helaas niet komen. Het weer liet zich van zijn beste kant zien en de wandeling was wederom geweldig. Langs de hele kust lagen Marine Iguanas en we hebben een aantal baby zeeleeuwen gezien van een week of drie oud. Nadat we het smeltpunt waren genaderd, konden we ons weer opmaken voor een uurtje snorkelen. Ook hier was het weer geweldig en hebben we een tijdje naar een aantal schildpadden liggen kijken. Na het snorkelen lekker gegeten en op naar onze volgende bestemming waar we rond middernacht aan zouden komen: Isla Bartolomé. Ondanks dat de oceaan niet heel kalm was hebben we gezellig met de overige mensen buiten op dek gezeten tot de aankomst bij het eiland waarna het tijd werd om te gaan slapen.

Dag 3: Isla Bartelomé is de bekendste van de Galapagos eilanden en veel foto's in magazines en op ansichtkaarten zijn gemaakt op en van dit eiland. Na het ontbijt vertrokken wij wederom vol goede zin naar het eiland. Op het eiland is tegenwoordig een looppad / stijger van hout zodat het lopen naar de top echt een eitje is. Onze gids vertelde dat je vroeger over de rotsen en door het vulkanische as moest ploeteren. Helaas was onze gids ondanks het pad niet van plan om enige vaart te zetten in de wandeling zodat wij naar drie kwartier nog geen 200 meter hadden afgelegd. Echt waar!! Na een verplichte rustpauze en een wederom lang verhaal gingen wij op pad naar het 2^e uitkijkpunt. Ondanks de steile trap bereikte wij het uitkijkpunt binnen 5 minuten met als resultaat dat de gids met zijn tong slepend over de treden boven kwam en 10 minuten nodig had om weer te kunnen praten. Na een iets korter verhaal gingen wij op pad naar de top over een nog steilere trap. De gids had besloten om maar niet meer te proberen met ons mee te lopen dus hadden wij op de top (van de bult) best veel tijd te besteden. We moeten toegeven, het is echt prachtig. Het eiland heeft van bovenaf wel iets weg van een maanlandschap en je kijkt uit op een onderwater krater welke je goed kunt zien. Verder is het uitzicht op diverse andere eilanden spectaculair. Na de afdaling richting de boot was het wederom tijd voor een snorkel sessie. De boot van National Geografic was ook bij het eiland en aan boord van dit schip zitten minimaal 100 passagiers. Deze gaan ook allemaal snorkelen, wat betekent dat er op en rond het strand echt geen plaats is om ook maar iets te ondernemen. Wij werden om deze reden aan de achterzijde van het eiland van boord geschopt en zijn toen richting het strand / boot gesnorkeld. Wederom werden we vergezeld door een aantal zeeleeuwen en zagen wij een pinguïn zwemmen / jagen!!!! Echt te gek. Ze zwemmen gewoon om je heen en onder je door en dat is toch best bijzonder want het zijn wilde dieren. Na 1 ½ uur en een dikke kilometer snorkelen was het weer tijd voor de lunch waarna wij een wandeling zouden gaan doen over lava. Op zich niets spectaculairs en we waren dan ook blij dat dit maar een uurtje duurde. Hierna lekker snorkelen en ook hier werden we weer vergezeld door pinguïns en zeeleeuwen. Na een uur werden we weer opgepikt en werd onze reis verder voortgezet richting Isla Santa Cruz waar de volgende morgen onze medereizigers richting het vliegveld zouden gaan. Een paar uur later gingen we voor anker bij de Black Turtle Cove waar wij de volgende ochtend zouden gaan kijken.

Dag 4: Deze ochtend werden we voor zessen gewekt om naar de Black Turtle Cove te gaan. Dit is een mangrove gebied en rond zes uur is het laag water. Tijdens het rondvaren in het gebied hebben we veel pelikanen, haaien, schildpadden en sting rays gezien. Ook hebben we een grote groep Blue Footed Boobies (vogels met blauwe poten) zien jagen. Je ziet ze op alle eilanden maar dit was de eerste keer dat wij zo'n grote groep (meer dan honderd) samen zagen jagen. Tijdens het ontbijt teruggevaren naar Baltra om de rest van de groep af te zetten en te wachten op de nieuwe groep (een reisgezelschap van acht Italianen). Na een uurtje of zes kwam de groep aan en we gingen direct weer varen, ditmaal richting Isla Seymour. Op het eiland leeft een grote groep zeeleeuwen, diverse soorten fregatten en land iguanas. Na een wandeling van 1 ½ uur werden we weer opgehaald om ons te kunnen omkleden om te gaan snorkelen. Bij de boot aangekomen zwommen er een aantal haaien (type: black tip reefshark van een meter of twee en een half) die we nog niet eerder hadden gezien in dit formaat. Ton wil altijd zwemmen als ze zeggen dat er haaien zijn maar deze kans liet hij zich toch maar voorbij gaan. Het snorkelen ging evengoed door en even later werden we door het kleine bootje voor de kust gedropt. Ook hier lag een haai(tje) op ons te wachten maar gelukkig was deze maar ruim een meter dus dat viel alles mee! Ook hier weer super veel mooie vissen en na een uurtje zaten we weer verkleumd in het bootje terug. Omdat er vanuit de regering van Ecuador een waarschuwing was uitgegaan vanwege slecht weer (storm en hoge golven) hadden we geen idee wat er zou gaan gebeuren. De mensen van de boot vertelde niets en onze nieuwe gids wist van niets (altijd lekker) en vertelde dat het weer wel mee viel. Het plan was dat wij richting Isla Plaza Sur zouden gaan maar al snel waren wij ervan overtuigd dat wij niet in de goede richting gingen. Na een uur varen zagen we toch de opening tussen Isla Baltra en Isla Santa Cruz en we gingen er zowaar naartoe. Hier in de beschutting van de eilanden gegeten en daarna op naar Isla Plaza Sur. Het was inmiddels donker geworden en toen de boot uit de beschutting van de eilanden kwam bleek de oceaan toch niet zo kalm als de gids ons wilde doen geloven. Onze Italiaanse vrienden gingen na het innemen van de nodige pillen direct slapen en wij hebben nog een paar uur zitten genieten op het dek voordat wij gingen slapen. Het varen vinden we beide erg leuk. Gelukkig, want we willen ook nog met de boot van Colombia naar Panama wat waarschijnlijk in gaat houden dat we 6 dagen op een boot spenderen.

Dag 5: Na het ontbijt werden wij gedropt op Isla Plaza Sur voor een wandeling van 1 ½ uur. Het is een klein eiland en de tijd bleek meer dan genoeg. Het is er echt prachtig en je moet er slalommen om de zeeleeuwen want die liggen echt overal. Veel verschillende soorten vogels en zee- en landleguanen maakte het plaatje compleet. Snel terug naar de boot en op naar het volgende eiland: Isla Santa Fé. De 2 ½ uur waren een hele belevenis en de nodige pillen gingen weer in het rond. De helft van de Italianen ging slapen en wij hebben weer lekker boven op dek van het uitzicht genoten (wat is het toch lekker als je geen last hebt van zeeziekte). Eenmaal aangekomen bij Isla Santa Fé ging het anker uit in een baai en nadat iedereen was gewekt was het tijd voor de lunch. Tijdens het eten zat Ton een beetje naar buiten te kijken en zag iets heel groots uit het water springen en met een grote klap weer in het water verdwijnen. Bij navraag aan het personeel kregen wij te horen dat het waarschijnlijk een Manta Ray was maar die zie je hier wel vaker uit het water springen. Toch snel naar buiten geklommen om te kijken of het nog een keer zou gebeuren. En jawel, het waren bultrugwalvissen die uit het water omhoog sprongen!!! Nooit eerder gezien, echt helemaal te gek!!!! Wat zijn die beesten groot! Na het eten even 2 uurtjes niets doen waarna we weer gingen snorkelen. Helaas viel er buiten een aantal zeeleeuwen niet echt veel te zien en na een half uur hield Ton het voor gezien, Chantal is echter helemaal doorgeslagen en deze heeft zowat nog een uur gesnorkeld. Hierna was het weer tijd voor een wandeling over het eiland en ook dit eiland was weer bijzonder. Terug op de boot was het weer tijd voor het avondeten. Het eten aan boord vonden wij goed te doen maar de Italianen dachten hier anders over... Misschien dat je standaard na een paar maanden reizen toch verandert? Na het eten was het tijd voor de uitleg voor de volgende dag. Op het programma stond Isla Espanola, één van de meest zuidelijke eilanden van de Galapagos. De gids vertelde dat het vooral de eerste 2 uur best ruig zou worden (de leugenaar) en dat het daarna wat rustiger zou zijn. Eenmaal uit de beschutting van het eiland ging de boot best tekeer. Het duurde dan ook niet eens een half uur voordat onze reisgenoten onder het genot van een paar pillen hun kooi opzochten en wij weer lekker met z'n tweeën boven op dek zaten. Door de wind was het echter best koud zodat Ton al om een uurtje of half negen aftaaide en Chantal het ook om een uurtje of half tien voor gezien hield (deze reis nog niet eerder gebeurd). De hele reis (7 uur) bleef het echter behoorlijk onrustig, maar ondanks het rollen in ons kooitje hebben we toch lekker geslapen. Van voor, naar achter, naar links, naar rechts.

Dag 6: Isla Espanola is volgens de meeste mensen één van de mooiste en bijzonderste plekken om te bezoeken. Op de agenda stonden Punta Suarez en Gardner Bay. De wandeling bij Punta Suarez was wederom geweldig want er bevindt zich een grote kolonie albatrossen en de leguanen zijn hier kleurrijker dan op de andere eilanden. Omdat de albatrossen hier komen om te paren en te broeden hebben we een hoop kuikens en een hele berg potentiële super grote omeletten gezien. Verder een grote kolonie Nasca Boobies gezien en natuurlijk lag het strand bezaaid met zeeleeuwen. Na de wandeling van 3 uur (het duurde vooral lang omdat de gids niet voor 11 uur terug wilde zijn) was het weer tijd om te verplaatsen naar Gardner Bay. Na de lunch even 2 uur niets doen en toen was het tijd om aan land te gaan voor een wandeling langs het strand en snorkelen. Wij zijn eerst gaan snorkelen maar het zicht was helaas erg slecht zodat wij na drie kwartier weer op het strand aanspoelden. We mochten alleen op het strand wandelen en aangezien deze maar een paar honderd meter lang was hielden wij ook dit snel voor gezien. Het kleine bootje kwam ons ophalen en na een heerlijke douche zijn we lekker op her dek gaan zitten om wat te lezen en muziek te luisteren. Onze medereizigers lagen te bakken op het strand en kwamen pas 2 uur later terug aan boord. Na het eten en de uitleg van de volgende dag zijn we weer op dek gaan zitten. De tocht naar Isla Floreana ging ongeveer 5 uur in beslag nemen en de oceaan zou net als de avond ervoor behoorlijk onrustig zijn. De motor werd gestart en de overige mensen doken hun kooi weer in (lekker rustig). De oceaan was niet zo wild al de avond ervoor en we gingen dan ook redelijk op tijd voor anker.

Dag 7: Op het programma voor deze dag stond een bezoek aan Post Office Bay, Cormorant Point en Devil's Crown. Post Office Bay dankt zijn naam aan de eerste vorm van postvervoer tussen de Galapagos eilanden en het vaste land rond het jaar 1600. Er staat een vat waar je jouw post in kon leggen en als er weer een boot richting het betreffende adres op het vaste land ging dan namen zij de post mee en bezorgde deze aan huis. Tegenwoordig staat er nog steeds een vat en het werkt hetzelfde als vroeger. Je kunt er een kaartje of brief instoppen en het is de bedoeling dat als je een kaart of brief ziet met een adres bij jou in de buurt, je deze meeneemt en persoonlijk afgeeft op het betreffende adres. Wij hebben ook gekeken maar konden niets bij ons in de buurt vinden. Nadat we de hele berg kaarten hadden bekeken, zijn we verder gelopen om weer een kijkje te nemen in een lavatunnel. Deze was onverlicht en de afdaling met onze zaklampjes was dan ook nogal een hachelijke bedoening. Ook dit hebben we weer overleefd en nadat wij weer op de boot waren aangekomen was het tijd om flamingo's te gaan bekijken op onze volgende bestemming: Cormorant Point. Daar aangekomen bleken de flamingo's niet thuis te zijn en na nog een kleine wandeling waren we weer op tijd terug aan boord voor de lunch. Omdat onze Italiaanse vrienden niet een uur na de lunch wilden snorkelen, hadden we weer twee uur om een beetje te lezen en muziek te luisteren. Tot onze grote verbazing (en ergernis) bleken de mensen die geklaagd hadden over de tijd tussen lunch en snorkelen helemaal niet mee te gaan. En van de vier die wel mee waren hebben er maar twee gesnorkeld. Het snorkelen bij Devil's Crown was door de sterke stroming best wel zwaar maar zeker weer de moeite waard. Weer schildpadden, een haai en mooie vissen gezien! Op een gegeven moment moesten wij (de overige mensen zaten al weer in het bootje) ons laten slepen door het bootje om voorbij een bepaald punt te komen, de stroming was te sterk! Na het snorkelen werden we opgehaald door de grote boot en was het tijd om terug te varen richting de haven van Puerto Ayora op Isla Santa Cruz voor onze laatste nacht op de boot. Het werd wederom een onrustige overtocht en onze medereizigers lagen dan ook al weer snel op bed voor de rest van de overtocht. Wij hebben lekker op het dek muziek zitten luisteren onder het genot van een biertje. Vlak voordat wij in de haven waren werden we een tijdje vergezeld door 3 dolfijnen die voor de boot uit bleven zwemmen en steeds boven het water uitsprongen, LEUK! Nadat wij weer aangemeerd lagen in de haven gingen de Italianen aan wal om op zoek te gaan naar een restaurant waar ze voor de verandering eens lekker konden eten. Ze hadden de voorgaande dagen bij niets gegeten omdat zij de kookkunsten van de kok niet erg konden waarderen. Ach, wat kan je verwachten op zo een kleine boot? Gelukkig voor hun moesten ze nog vier dagen en hadden ze nog tijd genoeg om van de kok zijn kookkunsten te genieten. Wat hij trouwens echt geweldig kon, was het maken van taarten. Echt waar: aan boord van diezelfde kleine boot! De laatste avond van de eerste groep waarmee wij reisde had hij een soort cake / taart gemaakt met een soort slagroom (de gelukzalige glimlach op Chantal haar gezicht was er die avond met geen mogelijkheid meer af te krijgen) en op onze laatste avond werden we verrast met een chocoladetaart. Wij zijn deze avond lekker aan boord gebleven en hebben lekker nog wat gedronken voordat het tijd was om onze tassen weer in te pakken en te gaan slapen.

Dag 8: Ons laatste uitstapje was naar het Charles Darwin Center in Puerto Ayora. Hier vind je een heleboel informatie over de Galapagos eilanden en er worden de soorten schildpadden die met uitsterven worden bedreigd gefokt. Het is tevens de verblijfplaats van Lonesome George. Vroeger waren er 14 verschillende soorten reuze schildpadden op de eilanden, tegenwoordig nog maar 11 soorten. 2 soorten zijn door mensenhand uitgestorven en één soort door een vulkaanuitbarsting +/- 140 jaar geleden. 1 soort zal binnen nu en 100 jaar ook uitsterven en dat is het verhaal van Lonesome George. Hij is de enige van zijn soort (ondanks uitgebreide zoekacties is er nooit een ander van zijn soort gevonden) en is rond de 120 jaar oud. Wij vinden het nogal sneu voor hem dat hij niet gewoon vrij in de natuur mag leven maar ze hopen in het centrum nog steeds dat hij zich zal voortplanten door een vrouwtje van een ander soort te bevruchten. Omdat dit tegen de natuur van de schildpadden ingaat zal dit waarschijnlijk nooit gebeuren. Ook al leven er meerdere soorten reuze schildpadden op een eiland, de rassen kruisen nooit. En het is dan ook triest om te zien dat ze hem in gevangenschap houden. Onze gids wilde ons vooral de schildpadden laten zien en vertrok binnen een uur weer richting de boot. Wij kregen hierdoor de kans om richting de stad te lopen en op zoek te gaan naar een hotel / hostel voordat onze backpacks in de haven werden gedropt. Wij vonden al snel een hotel en waren op tijd in de haven om de tassen op te halen. We hebben onze laatste twee dagen op het eiland lekker rustig aan gedaan en een beetje door de stad en de omgeving geslenterd.

Ton had inmiddels bedacht dat hij met zijn 40^ste verjaardag weer terug in Mancora wilde zijn wat inhield dat wij weer een lange reisdag voor de boeg hadden. Uiteraard miste wij de laatste bus (08:30 uur) richting het pontje zodat wij dit met de taxi moesten doen, de bus inhaalde en veel te vroeg op het vliegveld arriveerden. Onze vlucht verliep voorspoedig en we kwamen rond half vier aan op het busstation in Guayaquil in het zuiden van Ecuador. De bus die wij zouden nemen vertrok pas om half twaalf 's avonds maar gelukkig was er genoeg te zien en te doen op het station zodat wij ons niet eens al te erg hebben verveeld. De busreis verliep ook weer zonder al te veel rarigheid zodat wij om negen uur al weer in Mancora bij The Point aan het ontbijt zaten met Juan (God). Wij zitten wederom in een mooie cabana op het strand en het weer is geweldig. Echt genieten dus. Wij hopen dat we dit keer wel binnen een week weg kunnen komen en hebben gevraagd of ze ons anders gewoon weg willen sturen!!!!

Beste allemaal, als jullie ooit de kans hebben om naar de Galapagos Eilanden te gaan, DOEN!!!! Het is een unieke ervaring die wij voor geen goud hadden willen missen.

Groetjes vanuit een zonnig Mancora,

Ton en Chantal