Australië... Wat kunnen we eigenlijk nog meer zeggen. Voor ons is het woord ‘Australië' genoeg om terug te denken aan een geweldig mooi land en de super tijd die we hier hebben gehad. De gezelligheid van de steden en mensen: voor je het weet sta je 2 uur te praten met een wild vreemde die ineens een 'mate' is geworden. De mooie natuur, kangoeroes die op een meter afstand rustig staan te eten en possums die komen kijken wat je aan het koken bent en vooral wat er overblijft. Wij gaan zeker nog een paar keer terug!!Ons Australië liedje: http://www.youtube.com/watch?v=-oqAU5VxFWs

Laten we het verhaal maar even in de tegenwoordige tijd beginnen. Oke, ja ja, jullie hebben gelijk. Dat verhaaltje van ons laat maar op zich wachten en wachten. Onze nederige excuses, maar natuurparken, zonder internet, stroom en ook zonder douche of drinkwater, gingen toch even voor. We hebben maar een jaar hoor! En elk moment van verbinding met wat dan ook werden besteed aan douchen, het regelen van een appartement in Buenos Aires (grr.. sommige dingen gaan zo makkelijk en andere dingen niet), het omzetten van onze weblog naar deze nieuwe locatie en gezellig kletsen, bieren en koken. Met andere woorden: reizen blijkt wederom zwaar. Hi, hi. Dit plus een (charmante, hmm) jetlag en een Spaanse cursus die we nu volgen zijn een recept voor..... Nou ja, daarover snel meer in het volgende verhaal. Voor nu: onze Australië beleving vanuit Buenos Aires in extra lange versie.

We waren gebleven in Byron Bay. Hier bleef het regenen en dan van die Hollandse regen. Geen stortbuien die een uur duren maar gewoon de hele dag. Ja, het voelde als thuis alleen dan in een ontzettend relaxte plaats. Gezellig 's avonds naar een live reggae band geweest en de tent verlaten nadat we een half uur DJ kwaliteiten (het volgende optreden) hadden aangehoord. Voor ons was de regen waarschijnlijk goed anders hadden we deze plaats de rest van onze tijd in Australië waarschijnlijk niet verlaten. Hier kan echt alles! Je doet net alsof je kan surfen en loopt zonder schaamte weg wanneer je als een walrus het strand op schuift omdat je eigenlijk helemaal niet kan surfen. Wij hadden genoeg van de regen en dus zijn we de volgende dag met ons Draakje vertrokken richting Hervey Bay.

Hervey Bay is de uitvalsbasis voor Fraser Island. Dit is een eiland voor de kust dat alleen maar uit zand bestaat. We hadden gemengde berichten gehoord over een bezoek aan dit eiland, maar besloten toch een tourtje te boeken. Een goede zet zo bleek. Op de dag van onze tour was het ineens prachtig weer. Erg vreemd om alleen maar over zand te rijden en om op het strand verkeersborden tegen te komen die aangeven dat de maximale snelheid 80 kilometer per uur is. Overal staan er borden dat je de dingo's, een soort wilde honden, niet mag voeren omdat ze anders niet te handhaven zijn. Heel simpel gezegd, verwachten ze de volgende keer weer voer van mensen en vallen ze mensen aan als ze honger hebben. Zo is er voor onze komst een kind doodgebeten, verschrikkelijk natuurlijk. Wij vinden de borden in vergelijking met Afrika behoorlijk lief. De borden zeggen dat er enorme boete staat op het voeren van dingo's, maar hoeveel? In Afrika was het toch wat korter door de bocht: voer jij ze, bavianen in dat geval, dan schieten wij ze af... Na veel rijden, hebben we aan het einde van de dag dan toch een dingo gespot. En inderdaad, hij zag er uit als een ondervoede hond, maar het is toch echt een wild beest dat gelukkig niet erg goed reageert op menselijke aandacht. Aan het einde van de dag weer teruggekeerd naar onze camping in Hervey bay, waar de nieuwe eigenaren in opperste staat van paraatheid verkeerden omdat het paasweekend voor de deur stond. Zij maar rond rennen en wij lekker rustig zitten... Of...... Was dat een vleermuis?.... Chantal houdt niet van vleermuizen.... Vleermuizen dragen volgens Chantal te veel ziektes mee.... Nee, dat is te groot voor een vleermuis.... Raad je het al? Geen vleermuizen maar vliegende honden. Veeeel groter dan een vleermuis. In drie soorten! Waar zijn we beland? Help! Maar Chantal moet zeggen dat deze beesten een stuk vriendelijker overkomen doordat ze niet zo super zenuwachtig om je heen vliegen. We zullen geen vrienden worden, maar toch bijzonder om een keer (en nooit meer) te zien. Uiteraard zijn we ze na Hervey Bay nog talloze keren tegengekomen.

Ondanks dat het een dag voor Pasen was, en verschillende mensen ons vertelden dat alle campings volgeboekt stonden, besloten we toch door te reizen naar Yeppoon. Een erg toeristische plaats, maar zo groot is ons Draakje niet. 2 bij 4 meter, meer kan het niet zijn, waar kan dat nu niet terecht? Bij camping nummer 3 die we bezochten, bleek genoeg plaats te zijn. Dachten wij dat we riskant bezig waren, komt er een buurman naast ons staan met een camper van ongeveer 3 bij 9 meter die ook op de bonnefooi was gaan rijden. Zo een enorme camper is in Australië trouwens normaal. Onze buurman had hiervoor speciaal zijn vrachtwagen rijbewijs gehaald. De camper bevatte een wasser, droger, tv in de 'woonkamer', tv in de 'slaapkamer', uiteraard airco die de hele nacht bleef loeien etc. Onze camper had zelfs geen aansluiting voor een stroomkabel! Trouwens, op 1 camping vroegen ze ons of we werkelijk geen gebruik maakten van stroom, ook geen telefoon opladen of zo? Tja, wij zijn Nederlands en wij gaan toch echt niet hetzelfde bedrag betalen voor het opladen van ons telefoon als de buurman met airco, waasmachine, buitenlichten, geluidsinstallaties etc. etc.

Overigens deed onze oude camper het als een zonnetje! Voor het eerst hebben wij geen pech gehad (voor de kenners: mechanische pech hebben wij altijd). Alleen 1 keer een lege accu, maar gelukkig stonden we op een helling en blijkt dat je een auto met lege accu ook kan starten als hij achterwaarts de heling afrolt. Van tevoren twijfelden wij nog of we een extra verzekering moesten afsluiten. De verzekering was bijna net zo duur als de auto en hoewel we altijd pech hebben, is het altijd mechanisch en is het nooit onze schuld (we rijden geen schade of zo, de auto besluit er gewoon mee te stoppen). Op het laatste moment toch die extra verzekering afgesloten en gelukkig maar. We reden op een onverharde weg, kregen een grote vrachtwagen als tegenligger die te hard reed en ons raam zag er uit alsof het kerst was. Overal sterren en krassen. Gelukkig dekte ons extra verzekering dit in Australië, dit is namelijk niet in elk land het geval.

Een andere leuke stop was Arlie Beach. Vlabij de White Sundays... Mooie stranden, blauw water, ahghgh... Zullen we een trip doen? Nee, we wachten totdat we vlakbij Cairns zijn zodat we makkelijk en betaalbaar naar het Great Barrier Reef kunnen komen. Maar wat een leuke plaats, met gezellige terrassen en een prachtige natuur. Wat was het hier mooi en waarom zijn we nu weer vergeten om wat meer foto's te nemen? Ach, no worries mate. We hebben in de omgeving lekker gewandeld en hebben schilpadden gezien! Ratten hebben we in Australië, in tegenstelling tot Afrika, gelukkig niet gezien. Wat we wel hebben gespot, zijn Possums. Dit zijn een soort grote ratten die 's avonds op het eten afkomen, maar ze zien er lief uit doordat ze pluizig zijn en een leuke staart hebben. En je kan ze zo leuk overbelichten door een foto te nemen!!

De Sunshine Coast bleek niet erg zonnig te zijn. Regen, regen en nog eens regen en we begonnen ons af te vragen of dit tijdens ons verblijf nog zou veranderen. In het Noorden zal het toch wel beter zijn? Weet je wat, als we dan toch regen hebben dan gaan we lekker naar dat natuurpark met regenwoud toe (Wooroonooran national park)! En ja, daar was het droog?? Het slapen en kamperen in de natuurparken vinden wij zo indrukwekkend aan Australië. Geef ons droog weer, geen douche, een ecotoilet, kangoeroes, possums en 's nachts het geluid van allerlei beesten en wij zijn gelukkig. Wat heeft een mens toch weinig nodig. Hoewel, een goed vuurtje om de beesten 's avonds op afstand te houden is toch wel erg fijn.

Toch vinden we ook de luxe de Australië biedt errug lekker. Port Douglas bevatte deze luxe en heeft ons hart wel een beetje gestolen. Wellicht te toeristisch voor sommigen maar voor ons op het juiste moment op (of eigenlijk in) de juiste plaats. Echt gezellige mensen ontmoet! Wij zitten er aan te denken om Terschelling te ontruimen en daar alle leuke mensen te verzamelen die we kennen en leren kennen. Uiteraard kan je jouw brief met jouw motivatie naar ons opsturen!! In Port Dougas besloten we het Great Barrier Reef vanuit Cairns te bezoeken en boekten we alvast een tour voor een paar dagen later. Dit bleek een goede stok achter de deur om ervoor te zorgen dat we Port Douglas zouden verlaten.

In Cairns begonnen we toch een beetje zenuwachtig te worden en hielden we ons hart vast. De datum van de tour stond vast maar het weer was niet echt geweldig. We zouden gaan duiken en snorkelen en het zicht wordt niet beter als het regent. De dag voordat we weggaan was het prachtig weer. Maar, de dag dat wij gingen was het nog beter!! We hebben eerder in Hawaï gesnorkeld tussen enorm veel vissen maar hier is het koraal vooral indrukwekkend! Natuurlijk de vissen waren ook leuk, maar dat koraal.... Van te voren kregen we een uitgebreide instructie, waarbij ze vroegen wie er bang is voor haaien. Uiteraard was Chantal niet bang, want als er haaien zwemmen dan gaan wij daar toch niet snorkelen? Wat, zwemmen er wel haaien? Dat menen ze toch niet? Uiteindelijk zien we 3 haaitjes die niet groter zijn als een meter of anderhalf of twee. Ton vindt het wel leuk en Chantal zwemt hard weg om zich vervolgens achter Ton te verstoppen. Ton vindt het zelfs leuk als ze op hem afzwemmen.

Het duiken was een ervaring op zich. Voor Ton was veel bekend al had hij al jaren niet meer gedoken. Vrijwel gelijk voelde hij zich als een vis in het water en had hij aan de instructeur weinig boodschap. Chantal houdt wel van zwemmen maar is geen watervis. Boven verwachting ging het ademen onder water eigenlijk gelijk goed, maar af en toe bekroop haar wel het gevoel dat ‘we erg diep zijn en er erg veel water om ons heen is' en dat ‘er misschien wel een vis met haar mondstuk vandoor gaat'. Tja, sommige de vissen waren echt groot en voor het zelfde geld hebben ze behoefte aan zuurstof of verzamelen ze mondstukken. Uiteindelijk bleek het een superleuke ervaring die voor herhaling vatbaar is. We zullen zien wat de resterende maanden ons brengen!

In onze volgende post: Buenos Aires waar we nu in ons appartement zitten en overdag Spaanse les volgen. WE ZIJN NIET MEER MOBIEL BEREIKBAAR!! Appie (onze I-phone) gaf al eerder aan zijn eigen pad te willen trekken omdat hij wel Spaans sprak (een geweldige app) en wij niet. Ook was een meneer van mening dat Appie voor ons misschien te veel ruimte in zou nemen of te zwaar was... Einde Appie dus, maar daarover meer in het volgende verhaal. Jullie horen het als we weer mobiel zijn !! Voor nu, en oogjes dicht en snaveltjes toe!!

Groetjes,

Ton en Chantal.