Na de nodige vertraging en een omweg via Gaberone zijn we dan toch in Johannesburg aangekomen. Aldaar hebben wij Beans ontmoet: onze Wicked Camper die ons de afgelopen drie weken Zuid-Afrika heeft laten zien. Wat een luxe zo'n eigen auto!

Vanuit Maun zouden wij onze reis voortzetten met een vlucht richting Johannesburg. Nadat wij waren ingestapt werd ons doodleuk medegedeeld dat het vliegtuig een technisch probleem had dat alleen verholpen kon worden in Gabarone. Geen groot probleem, maar dat soort informatie wil je (lees hier Ton) echt niet weten voor je opstijgt!! In Gabarone aangekomen zou de reparatie niet langer dan 30 minuten duren dus hebben we meer dan 4 uur zitten wachten tot het vliegtuig was gemaakt. Uiteindelijk zijn we met een ander vliegtuig naar Johannesburg gevlogen.

Johannesburg is niet de stad die wij wilden zien, maar logistiek gezien kwamen we er gewoonweg niet onderuit. Een groot voordeel van zo een stad is dat ze er goede dokteren hebben want (ja,ja het kon niet anders) Chantal werd ziek. Toch maar even een malariatest laten doen vanwege de vele malariagebieden waarin we tot nu toe verbleven. Uitslag: geen malaria maar wel een stevige bronchitis. Maar zoals het een echte reiziger betaamd, gun je jezelf geen tijd om de medicijnen op te halen dus op naar Graskop! Daar kon Chantal het niet langer ontkennen: geen gereis meer, ziek is ziek. Antibiotica, hoestmiddel en hele stevige pijnstillers opgehaald en de wereld zag er iets anders uit. Voordelen van thuis ziek zijn: in jouw eigen bed liggen als je beroerd bent, zielig op de bank hangen en af en toe eens televisie kijken als het wat beter gaat. Voordelen van ziek zijn op reis: je hebt alle tijd dus als je niet lekker bent dan ga je gewoon midden op de dag een paar uur slapen (ik ben niet ziek), onder een boom liggen om uit te zieken (de camper was echt te heet) en terwijl je ziek bent genieten van de vogels die fluiten vanuit de betreffende boom - weer een nieuwe ervaring dus.

Graskop ligt vlakbij de Blyde River Canyon en bij het Kruger National Park. Het is een prachtig berggebied waar je veel kunt wandelen. Dit werd helaas (of gelukkig) verhinderd doordat Chantal uitgeteld onder een boom lag. Er zat niets anders op om eerst even niets te doen en daarna het gebied uitgebreid te bezoeken met Beans. Heerlijk die bergen!! Een paar dagen langer gebleven dan verwacht en het Krugerpark uit het plan gehaald omdat we al erg veel wildparken hebben gezien.

Strand, ja dat heeft Zuid-Afrika ook. Saint Lucia zag er in de Lonely Planet goed uit, alleen bedacht Beans zich halverwege. Hij besloot dat hij met de huidige relais niet verder wilde en weigerde te starten. Uiteindelijk (na 3 uur wachten) besloot de verhuurmaatschappij dat zij iemand uit Johannesburg naar ons toe zouden laten rijden. Dit zou 2,5 uur duren maar duurde 6 uur. Ach, we zijn ondertussen wat gewend en eigenlijk worden we allebei niet erg chagrijnig van het wachten, tot grote verbazing van de eigenaar van de benzinepomp / hotel waar we waren gestrand. Het was ondertussen donker geworden waardoor wij niet verder wilden rijden en we overnacht hebben in Badplaats (in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, ligt dit niet aan de zee).

Beans was de volgende dag beter gestemd en bracht ons nu wel naar Saint Lucia. De volgende dag naar iSimangaliso Wetland Park waar Cape Vidal in ligt. Dit schijnt één van de mooiste stranden te zijn van Zuid-Afrika met zand duinen tot wel 150 meter hoog. Hier een beetje over het strand geslenterd en de kustlijn bij Mission Rocks bekeken. 's Avonds lekker gekookt en een beetje op tijd naar bed gegaan want de volgende dag stond er weer een rit gepland naar uMtentweni. Nadat wij na lang zoeken het backpackershostel hadden gevonden, bleek deze direct aan het strand te liggen. Als je dan toch ergens moet verblijven.....

Vanwege het mooie weer besloten we de kustlijn nog wat verder te volgen. Aangekomen in Port St Johns besloten de weergoden dat het genoeg mooi weer was geweest. Daar zaten we dan, aan het strand, met een mooi natuurpark en met veel regen en onweer. Ook indrukwekkend maar we hebben het toch maar even rustig aan gedaan. Na twee dagen begon dit ook te vervelen en wilde Beans graag nog eens wat bergen zien. Hij werd helemaal super gelukkig toen hij in Underberg (zuidelijk Drakensberg) op een boerderij mocht logeren. Op de boerderij, Khotso horse trails, worden zo een 100 paarden gehouden en vele schapen. Prachtig als je van paardrijden houdt... Wij hebben lekker gewandeld over de 1300 hectare die deze boerderij groot was. 's Avonds lekker zelf koken onder toezicht van Simon, een paard dat zijn pensioen sleet met het staan in en bij de keuken. Doordat het onderste helft van de deur gesloten was, kon hij gelukkig (volgens Chantal) niet naar binnen! En Chantal overigens ook niet via deze weg naar buiten.

Na een aantal dagen zijn we vertrokken naar het noordelijke gedeelte van de Drakensberg, waar we nu zijn. We zitten 21 kilometer noordelijk van Bergville en het is hier prachtig. We vragen ons af of we misschien last hebben van het feit dat Nederland geen bergen heeft en wij dit willen compenseren door veel bergen te bezoeken. Het is hier makkelijk om mooie wandelingen te maken en dit doen wij zowaar dan ook. Eigenlijk hadden we hier willen klimmen rondom het Amphitheatre, een enorme bergkam, maar helaas besloot de instructeur zijn baan vaarwel te zeggen en alle klimspullen met zich mee te nemen.

Zondag moeten wij Beans helaas weer inleveren in Johannesburg. Maandag vliegen we naar Australië om daar dinsdag aan te komen en te worden opgepikt door Siem. Hopelijk gaan we de week daarna Australië in een camper ontdekken. We zijn nu weer druk bezig met het regelen van een camper en dit staat dus nog niet vast. Ja, reizen is zwaar en stressvol. Natuurlijk hadden we dit niet eerder kunnen regelen en hoezo wordt Pasen (=topdrukte in camperland) dit jaar weer gevierd (ergens in April?)?

O ja, eindelijk is ons ticket geregeld!! De laatste vluchten van en naar Jamaica stonden nog niet vast omdat dit pas 11 maanden van te voren vast gezet kon worden. Toen wij niets hoorden hebben wij eind februari maar eens contact opgenomen. Het duurde een maand en heeft het nodige email verkeer gekost, maar het is gelukt! 20 december vliegen we van Belize naar Jamaica. Op 6 januari moeten we Jamaica verlaten om op 7 januari om 14.00 uur weer voet op Nederland bodem te zetten. Ben benieuwd wat voor weer het dan is?!

Groetjes,Ton en Chantal.