De afgelopen 2 weken zijn wij vanuit Arusha naar Moshi, Dar es Salaam, Zanzibar, Dar es Salaam en Mbeya gereisd om vervolgens de grens over te gaan naar Malawi! Dit alles met een grote bus, een veerboot, een trein, taxi's, minibussen en spectaculaire Dalla Dallas (er kan nog meer bij, en er kan nog meer bij).

Na ons vorige verhaaltje zijn we door gereisd naar Moshi waar we 2 dagen vooral veel hebben gelezen, de stad hebben verkend (hier was eindelijk de gelegenheid om de foto's te uploaden) en een buskaartje hebben geregeld voor de bus naar Dar es Salaam. Vanaf het terras van ons hotel hadden we een prachtig uitzicht op de Kilimanjaro. Genieten van het uitzicht was echter wel voldoende want om in zes of zeven dagen naar boven te ploeteren leek ons een bar slecht plan!

En dan..... Op naar Zanzibar! Iedereen verzekerde ons dat als we om 05:15 uur op zouden staan om de vroege bus naar Dar Es Salaam te nemen, we zeker de boot van 16:00 uur naar Zanzibar konden halen. Uiteraard is dit niet gelukt en hebben we en nachtje in Dar doorgebracht. De (ochtend) boottocht naar Zanzibar bracht ons in Stonetown. Overdag hebben we op zoek naar water en sigaretten per ongeluk nog wat historische gebouwen aangedaan en een hapje gegeten in de Mercury bar. Freddy niet gezien overigens, hoewel hij wel van Zanzibar afkomstig is.

Na een gezellige avond met onze Italiaanse hoteleigenaar en zijn Thaise vrouw, wisten we de volgende ochtend evengoed op tijd op te staan om de Dalla Dalla naar Kendwa te nemen. Het strand was echt prachtig wit, het water fantastisch mooi blauw, de bedden op het strand (ja, echt bedden!) geweldig en de bar aan het strand verkocht het nodige eten en drinken. Wat wil je nog meer? Ultiem relaxen dus, en nog meer relaxen, en nog... We hadden natuurlijk ook een kruidentour (uitstapje wat veel wordt aangeboden) kunnen doen. Maar ja, we wilden het risico dat ‘onze' strandtent failliet ging natuurlijk niet lopen.

Na 5 lange dagen :-) terug met de veerpont naar Dar, waar we noodgedwongen weer een nacht hebben doorgebracht (logistieke tegenvallers). Dar is niet echt onze stad. Misschien doordat wij net de niet-vriendelijke mensen tegenkwamen of doordat het begrip 'gezellig terras' hier niet lijken te bestaan? (Johan: bedankt voor de films, die hadden we hier echt nodig). Zaak dus om zo snel mogelijk de stad te verlaten. De Lonely Planet vertelde ons dat er een trein van Dar naar Mbeya ging maar dat we deze wel enkele dagen van te voren moesten reserveren. Toch de stoute schoenen aangetrokken en er bleek voor dezelfde dag nog plek te zijn. Gelijk maar een hele 1e klas coupe afgehuurd omdat we anders niet bij elkaar mochten blijven (mannen en vrouwen reizen / slapen gescheiden). De reis was echt super. Lekker de ruimte en mooie uitzichten! 4 bedden, 680 kilometer voor 29 euro p.p.
Not to bad.

In Mbeya hebben we 2 nachten doorgebracht om vervolgens de grens naar Malawi over te steken. Hier kwamen bij het regelen van een taxi onze nieuw ontwikkelde afding vaardigheden goed van pas (wij zijn nu gevorderd tot een rapportcijfer van 5). In Karango aangekomen eerst 9 kilometer met volle bepakking gelopen om een hotel te vinden dat ons beviel. Ook dit dorp / stadje is niet aan ons besteed. Dus op naar Mzuzu, waar we nu zijn. Hier hebben we een super hostel (Mzoozoozoo) gevonden. Elvis en de Rolling Stones brullen hier uit de speakers, Zwitserse eigenaar en gezellige mensen waaronder 4 Nederlanders. Het stadje is gezellig en, zoals jullie merken, eindelijk weer wat internet mogelijkheden. Even de administratie bijwerken dus.

Dan nog even een samenvatting van opvallende zaken. Ton is al 3 keer betast. De eerste keer door een meisje van een jaar of drie, waarvan we nog steeds niet weten of het was omdat hij blank is of omdat hij haar op zijn armen heeft (ze trok er echt aan). De tweede keer verkende een gekko zijn beenhaar en de derde keer was het een volwassen man die uit het niets verscheen. Wij dachten dat iemand ons probeerde te rollen, maar hij wilde gewoon even aan Ton zitten. Chantal begrijpt dit natuurlijk. Chantal wordt daarentegen alleen uitgezogen door muggen. Daarnaast weet iedereen hier hoe Ton van zijn achternaam heet. De mensen blijven het ook steeds maar roepen: mzungu, mzungu. En wist je dat je kleding ook best goed kan wassen met de zeepjes die je van het hotel krijgt? Ook krijgen onze medereizigers een naam: Appie (I-phone), Flappie (laptop) en Lassie (harde schijf). Wij vragen ons nog af of dit bijwerkingen zijn van de malariapillen of dat dit een normale reizigersziekte is?

Tot snel!! Nog maar een paar (48) weken.

Groeten Ton en Chantal.